HOMILIA – ROK C – NARODZENIE PAŃSKIE – PASTERKA – DNIA 25 GRUDNIA 2015

Czytania:
Iz 9, 1 – 3. 5-6.
Tyt 2, 11 – 14.
Łk 2, 1 -14.

Przeczytana Ewangelia wg Łukasza ukazuje nam tajemnicę Bożego Narodzenia wplecioną w naszą historię z konkretnymi znakami. Należy sobie uświadomić, że pisze o niej lekarz Łukasz pozbawiając opis wszelkiej retoryki. Zaczyna tak: „ W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie” Tutaj ponownie Ewangelista umieszcza zbawczą ingerencję Boga w ramach „wielkiej historii” ludzkiej, co ma przede wszystkim zapobiec niebezpieczeństwu ograniczania jej do świata legend.

 

Nowa historia

Łukasz chce nam przez to powiedzieć, że rozpoczyna się teraz inna historia, która nie idzie torami tej pierwszej. Rzymski imperator jak widać chce liczyć, kontrolować i rządzić. Teraz przybywa jednak Król, który wymyka się rachunkom ziemskim. Jezus to nie Cezar, lecz dziecko leżące w żłobie. Jego pokój to nie pax augusta, pokój wprowadzony przez podboje, narzucony siłą i przez usunięcie wrogów. Jest to pokój, który daje miłujący nas Bóg i ofiaruje go wszystkim. Dar Boży, to bezgraniczna decyzja samego Jezusa. Dawniej tłumaczono ostatni wiersz dzisiejszej Ewangelii /w.14./”chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. Teraz jest on już poprawiony i kończy się słowami: „w których ma upodobanie”.

W ten sposób podkreśla się wolną inicjatywę Boga, a nie moralne nastawienie ludzi. Dar zbawienia pochodzi z nieograniczonej miłości Bożej, która przełamuje wszelkie bariery. Dobra wola przychodzi co najwyżej potem, jako konsekwencja działania Bożego. Wszelkie działanie Zbawiciela dokonuje się w kontekście anonimowości, ubóstwa i ciszy.

 

Pasterze

„ W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą”.

Pasterze żyli na marginesie ówczesnego społeczeństwa. Pochłonięci całkowicie swoją pracą, nie mogli pogłębiać swojej znajomości Pisma, jak każdy szanujący się Izraelita. Dlatego znajdowali się na najniższym szczeblu religijnej hierarchii. Nie znając Księgi, pozostawali wykluczeni ze znajomości tajemnic Jahwe.

Bóg jednak myśli inaczej, nie respektuje ustalonego porządku. Kiedy chce ogłosić wieść o przybyciu swego Syna na ziemię, to wybiera właśnie do tego pasterzy. Pierwsze miejsce rezerwuje dla tych, którzy są ostatni. Przychodzące z góry wskazanie, gdzie należy szukać i jak można rozpoznać Dziecko, skierowane jest do tych, którzy nie mają do tego prawa.

 

My tu w konkretnej historii

Podobnie powinno być z nami. Tylko dzięki światłu – objawieniu, które nie pochodzi z ziemi, ale pochodzi z nieba, z wolnej ingerencji Boga, możemy odkryć tajemnicę narodzonego w Betlejem Dziecka. Bóg jest tam, gdzie Go nie oczekujemy, nie tam gdzie są nasze święta, wypełnione towarami witryny sklepów czy obowiązkowo prezenty. I tak bywa, że Jezus musi szukać miejsca gdzie indziej. W całym tym zamieszaniu, nie może się odnaleźć. I dlatego prorok Izajasz już na początku przedstawia niektóre elementy ludzkiego życia: ciemność, niewola. Jak trudno funkcjonować bez Bożego światła. Jak straszna to niewola, ta wewnętrzna, ciągle za nim idzie. Nie można szukać gdzie indziej oparcia, jak to robił Achaz. Król zobaczył własną klęskę. I może się zdarzyć, że i ty to samo czujesz, może jest to właśnie łaska, która przygotowuje przyjście Jezusa do twego serca. Dlatego dzisiaj wskazujemy na Niego. Może dzisiaj w roku miłosierdzia lepiej zrozumiemy słowa drugiego czytania, w których Paweł wyraźnie stwierdza, że przychodzi łaska i to największa, bo Bóg dał każdemu z nas Swego Syna i dlatego mamy najgłębszy powód, by wyrzec się bezbożności i życia na własną rękę poza Bogiem.

Do tego dodaje wyraźnie Łukasz prawdę, że Jezus nie żyje ponad głowami ale przychodzi zawsze do konkretnej historii, w której żyją konkretni ludzie, tak jak ty w konkretnym miejscu i czasie.

I właśnie ty, obdarzony łaską, jak ci pasterze, możesz dzisiaj przeżyć zasadniczą przemianę. Od nocy obojętności i braku nadziei możesz przejść do życia w Prawdzie. Dzisiaj właśnie możesz i ty otrzymać to światło. Największe dzieła zbawcze dokonały się nie przy akompaniamencie przemówień lecz w milczeniu wypełnionym modlitwą. Niech ci dzisiaj towarzyszy wymowa ciszy betlejemskiej nocy i cisza nieefektownych trzydziestu lat spędzonych przez Jezusa w prowincjonalnym Nazarecie, wymowa całkowitego wyciszenia Golgoty.

One niech świadczą, że to, co istotnie, nie dokonuje się wśród głośnych deklaracji czy w krzykliwej oprawie, bliskiej wzorcom medialnego szumu. Bóg przychodzi do ludzkości zawsze z innej strony i zawsze nie w taki sposób, jak to sobie człowiek wyobraża.

Przy narodzinach najlepiej jest ponieść się tej nieograniczonej niczym łasce Bożego działania. Bo narodziny to chwila co zamyka w sobie całą niezbadaną i nieogarnioną przyszłość człowieka. Jak źródła wód małe i niepozorne nie powiedzą ci, czy w wielką rozleją się rzekę, tak samo nowonarodzone dziecię nie powie Ci nic o swoje przyszłości. Dlatego Kościół oddaje cześć swoim świętym czekając na koniec ich życia. Są od tej reguły wyjątki. Nietrudno domyśleć się, że chodzi o narodziny Matki Najświętszej, Jana Chrzciciela i Jezusa Chrystusa. Bo już było od początku wiadomo co z nich „wyrośnie”. Stąd dzisiaj ty zjednoczony przeze sakramenty z tym, który prowadzi w wiadomym kierunku, możesz być pewny co dalej będzie. Będzie tylko lepiej i w twoim życiu, życiu twojej rodziny i Kraju. Nie może być inaczej. Objawi się pełnia gdy tylko zaufasz i pochylisz się pokornie nad wzrastającym Chrystusem w ludziach w których Bóg ma zawsze upodobanie. Amen.

 

Ks. Jan Kruczyński, Boże Narodzenie, dnia 25 grudnia 2015