Komentarze do Kręgów biblijnych:
Wersja skrócona prowadzenia domowego kręgu biblijnego
- Najpierw czytamy jeden rozdział z Ewangelii według świętego Mateusza, czyli zaczynamy od pierwszego rozdziału, czytamy głośno, nie za szybko, robi to jedna osoba, samotna lub kilka w rodzinie.
- Następnie bierzemy do ręki komentarz napisany przez księdza Jana do tegoż pierwszego rozdziału, by przy jego pomocy poznawać lepiej ukryty obraz Jezusa w danym rozdziale/zabiera nam to ok. 8 minut raz w tygodniu, choć osoba samotna może krąg robić częściej i o dowolnej porze/
Wersja rozbudowana prowadzenia domowego kręgu biblijnego
- Śpiewamy kilka pieśni oddających chwałę Bogu
- Czytamy głośno pierwszy Psalm, lub dwa na raz bo są krótsze/ gdy są dłuższe to dzielimy to według uznania na kilka części i czytamy np. od 1 do 20 wiersza i następnym razem drugą część itd./
- Po przeczytaniu medytujemy nad nim chwilę, można przeczytać wiersz, który nam wpadł do serca.
- Po nim może być pieśń.
- Następnie przechodzimy do pierwszego rozdziału Mateusza i czytamy go głośno i po przeczytaniu powtarzamy na głos wiersz, który nam wpadł do serca, można to zrobić kilka razy.
- Po rozdziale otwieramy zeszyt z komentarzami do Ewangelii Mateusza i czytamy głośno komentarz do pierwszego rozdziału i za tydzień następny itd.
- Następnie przechodzimy do modlitwy na wzór modlitwy wiernym z Eucharystii.
- Kończymy kilkoma pieśniami
- Gdy jest kilka osób może mieć miejsce mały poczęstunek.
Dlaczego krąg jest tak ważny?
Bo nadszedł czas Nowej Ewangelizacji/skrót NE/. Co miałyby znaczyć te słowa powtarzane przez naszego rodaka Jana Pawła II w wielkich metropoliach świata? Czy chcielibyśmy zapomnieć o jego wielkich słowach? Według niego to właśnie bulwersująca diagnoza naszej epoki wymaga NE, nie tyle jej nasilenia, ale nowego podejścia, nowego obchodzenia się z Ewangelią z powodu osobliwych odmian czasu.
Jan Paweł II /skrót JPII/ w dokumencie Christifideles Laici nr 34/ znaczy Wierni chrześcijanie/ pisze:
„Całe kraje i narody, w których kiedyś religia i życie chrześcijańskie kwitły i dały początek dynamicznym wspólnotom, dzisiaj wystawione są na ciężką próbę i podlegają procesom radykalnych przemian, wskutek szerzenia się zobojętnienia i sekularyzmu”.
Chodzi mu o kraje należące do tzw. pierwszego świata, w których dobrobyt sprzyja zasadzie: „żyj tak, jakby Bóg nie istniał”. Dzisiaj tym narodom grozi roztrwonienie wiary, pod wpływem wielorakich procesów i przemian.
Miejsce kręgu
Jak brzmi zalecenie papieskie ? Jaka pada odpowiedź Kościoła ?
Jedynie NE może zapewnić rozkwit wiary i dać siłę prowadzącą do odnowy Europy.
Aż nadto wiadomo, że
- początków tego rozkwitu - za JP II, który za moich czasów odwiedzał małe kręgi biblijne nie tylko w Krościenku, a który jest naszym patronem - CNE radzi szukać w rodzinie.
- Ona ewangelizując sama siebie, przez prowadzenie domowego kręgu biblijnego /skrót dkb/, rozbudzi w sobie większą miłość do Chrystusa, a następnie u bliskich i sąsiadów. W pierwszym etapie doświadczy radości z „łowienia 12 rybek, które nie widzą często kościoła”.
- W drugim etapie, każdy praktykujący dom, przyprowadzi te „12 rybek” na dalszą formację do budynku kościelnego. Dodać należy, że tak pracują żywe parafie w świecie
Niechże dzięki nam mającym kręgi, będącym w Królestwie Jezusa, świat się przekona, że
- Słowo Boże to nie absurd,
- które nie byłoby do przyjęcia przez człowieka naszej epoki, że sięga głęboko do poszukiwań ludzi i przywraca im pełnię.
Od czego zacząć?
Według JP II zaczynamy od preewangelizacji. Nie ma nic prostszego. Samo słowo „pre”/czyli przed/ wskazuje na coś, co należy zrobić w domu, czy poza jego obrębem, zanim ogłosi się fundament zbawienia, a co uprzedza powodzenie w ewangelizacji.
Każdy szuka silnego radosnego przeżycia.
Każdy katolik ma uświadomić sobie, jak prosto jest zwołać dzisiaj kilka osób, bo ludzie lubią biesiadować, grać i siedzieć bez specjalnie obranego celu.
Każdy szuka miejsca, gdzie czuje się dobrze. Właśnie osoba, która chodzi do kościoła ma to zrozumieć, że to czego ludzie szukają, to zdobycie doświadczenia, że gdzieś czują się dobrze. Spotkanie takie nie może być od razu słuchaniem kazań, lecz czymś dla nich bliskim, w czym czują się dobrze.
Przykład:
Wiele razy będąc we Włoszech grałem w piłkę nożną. Po meczu wszyscy stwierdzili, że jeszcze nigdy w takiej grze nie uczestniczyli. Była to świetna spokojna gra, każdy był na boisku ważny. Nikt nie walczył ze sobą a wielu gratulowało mi, że jestem dobrym bramkarzem. Widziałem, że wiele osób w przyszłości chciało doświadczyć takiego przeżycia, chciało przyjść jeszcze raz. Nawet nie wiedzieli, że ci słabej wiary będący między nami, mają przed sobą taki rodzaj życia w którym czują się swobodnie.
Ten rodzaj życia – zwany preewangelizacją – jest zawsze
- wstępem do „podnoszenia poprzeczki”
- do zjednoczenia się z Chrystusem i
- warunkiem do doprowadzenia danej osoby do głębi wiary
Inicjatywa należy choć do jednej „rozgarniętej” osoby
- Zawsze biegającą z zaproszeniem jest choć jedna osoba w domu, ona zawsze coś więcej rozumie
- Ona, czyli ty, wiesz, że każdy pragnie mocnego i pełnego radości życia.
- Ty też wiesz, czym na początku takiej biesiady nie interesują się niepraktykujący, a są to rzeczy religijne.
- Myślą sobie, że już nic więcej w kościele nie usłyszą.
- Uważają, że kościół już nic więcej nie jest w stanie im zaofiarować.
- Ale to jest coś innego niż pragnienie osobistego doświadczenia Boga
- Powinniśmy rozróżnić dwa fakty: to, że ktoś nie interesuje się sprawami religijnymi,
- Nie oznacza, że nie interesuje się Bogiem.
- Ty wiesz, że wielu młodych pragnie osobistego spotkania się z Jezusem, ale nie mogą tego doświadczyć i czują się znudzeni.
- Ale takie pragnienie doświadczenia Jezusa w nich jest.
Rola świadectwa
Jestem pewny, że każdy katolik ma świadectwo czyli może powiedzieć, że po wyjściu z kościoła czuje się lepiej. Albo ma coś podobnego. I ja to usłyszy człowiek słabej wiary to nie będzie się mógł temu oprzeć choćby dlatego, że za autentyczną wypowiedzią stoi sam Pan Jezus.
I stąd, wielu i to w domu musi usłyszeć świadectwo:
- najpierw samego życia, tego przyjaciela z gry, z grilla,
- do którego mają zaufanie,
- w którego słowo – najpierw to ludzkie – wierzą.
Moje doświadczenie po 50 latach w pracy w małych grupach.
Moje doświadczenie mówi, że zabawa rozpala to zaufanie i wzmaga wiarę w złożenie świadectwa o Chrystusie i pomaga w przyjęciu Go jako Pana i pójściu z Nim przez życie. Świadectwo osobistego spotykania się z Jezusem, jest czymś autentycznym. Podam takie dla przykładu: „po spotkaniu z Jezusem jestem cierpliwa i to mnie zachęca, by Ci o Tym powiedzieć”, to starczy, to jest siła, przed którą przyjaciel ze spotkania nie będzie się mógł oprzeć. Zostawisz go z tym świadectwem …
Miejsce preewangelizacji.
Pierwszym miejscem składania świadectwa były rekolekcje oazowe, prowadzone w prymitywnych warunkach, po wioskach w całym Kraju. Ludzie, którzy słuchali mojego czy cudzego świadectwa w plenerze, to łatwiej go przyjmowali bo tam, gdzieś w domu, na oazie, mamy do czynienia z ich sposobem przeżywania czasu czyli z kulturą.
Nie ma więc sensu łączyć jedynie mówienia im o Chrystusie z budynkiem kościelnym.
Jezus to robił. Zycie codzienne to bogactwo, z którego należycie skorzystał Jezus chodząc po ulicach, placach i domach. Uczniowie też w codzienności zrobili swoje. I skoro praktykujący, posłani po Mszy św. do świata, zrobią swoje, to niedługo budynek kościelny, symbol nieba będzie pełny.
Kiedy zaprosić na krąg?
Właśnie gdy zrobisz te wstępne kroki z o wiele większym powodzeniem zakończy się zaproszenie na domowy krąg biblijny, o którym mowa powyżej.
WIĘCEJ O DOMOWYM KRĘGU BIBLIJNYM: http://domowekregibiblijne.pl/
Ks. Jan Kruczyński, CNE Witkowo Drugie, dnia 8 września 2016