MAREK 1, 12-15.
„Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»”

Na początku okresu Wielkiego Postu
liturgia przedstawia nam fragment zaczerpnięty z Ewangelii św. Marka, który mówi o Jezusie, który po przyjęciu chrztu w Jordanie zostaje wyprowadzony przez Ducha Świętego na pustynię, gdzie będzie kuszony przez diabła przez czterdzieści dni.

Jest to bardzo zwięzły opis, ale wcale
nie banalny.

Na pierwszy rzut oka uderza fakt, że
1.    Jezus, który właśnie doświadczył zstąpienia Ducha,
2.    został przez tego samego Ducha wyprowadzony na pustynię.

Zamiast tego można by się
spodziewać jakiegoś spektakularnego i charyzmatycznego początku misji.

Nic z tych rzeczy.
Przeciwnie zaczyna się od
a.    pustyni i  
b.    pokusy.

Jak połączyć Ducha Świętego i
pokusy, chrzest i pustynię?

Zwykle uważa się, że

A.    prawdziwemu doświadczeniu Ducha;
B.    zawsze towarzyszy brak trudności i pokus.

W rzeczywistości jest odwrotnie:
1.    po prawdziwym doświadczeniu odrodzenia się do nowego życia pojawiają się pokusy
2.    właśnie dlatego, że jest się w stanie je pokonać.

Jeśli pojawiają się pokusy,
oznacza to, że mamy już siłę, aby się im oprzeć i pokonać je.

życiu zawsze towarzyszy ta pozorna
sprzeczność;
a.    rzeczywiście odnosimy zwycięstwo dzięki mocy Ducha Świętego,  
b.    co widać w obliczu różnych trudności.
c.    Przychodźcie na mnie trudności, a ja wam pokażę, kto jest moją siłą !!!

To one świadczą o bliskości
Boga, która napełnia nas nadzieją.

To właśnie na pustyni Jezus
doświadczy bliskości Boga.

W walce z diabłem
A.    Jezus nie został sam,
B.    ale aniołowie byli z Nim, służyli Mu i
C.    nawet zwierzęta Go nie nękały.

Na pustyni był nie tylko diabeł,
ale przede wszystkim był Ojciec.

Nawet pośród zmagań Bóg jest przy
nas i pociesza nas.

Kiedy jesteśmy poddawani próbie,
Bóg posyła aniołów, aby nam służyli.

Aniołowie to nasi bracia i siostry,
którzy nas pocieszają i pomagają nam, abyśmy nie ugięli się pod ciężarem naszych trudności i biedy.

Bez sióstr i braci nie jest możliwe
a.    stawienie czoła pokusom i przezwyciężenie ich,
b.    nie mielibyśmy niezbędnej siły,
c.    a diabeł pokonałby nas, pogrążając nas w rozpaczy.

To doświadczenie pustyni
1.    potrwa 40 dni.
2.    Dla mentalności hebrajskiej liczba 40 oznacza
3.    czas pełny,
4.    całe życie.

Jezus był kuszony przez całe swoje
życie; nie było chwili:
a.    w której ustałaby Jego walka
b.    i zabrakłoby obecności Ojca.

My także zawsze będziemy kuszeni.
A.    Kiedy już przejdziemy zwycięsko przez jakąś próbę i przezwyciężymy pokusę,
B.    czekają nas kolejne bitwy.

Zawsze będziemy walczyć, ale to
oznacza,
1.    że zawsze otrzymamy pomoc
2.    i że Bóg nigdy nas nie opuści.
3.    Oznacza to również, że zawsze będziemy potrzebować towarzystwa aniołów, sióstr i braci.

Prawdziwą pokusą jest
   przekonanie,
a.    że jesteśmy niepokonani
b.    i samowystarczalni,
c.    w ciągłym poszukiwaniu magicznego świata bez walki i zaangażowania,
d.    a to jest najlepszy sposób na przygotowanie się na upadek.

Pustynia i pokusy uczą nas wiary
A.    w ciągłą obecność Boga u naszego boku
B.     i proszenia braci o pomoc.

W ten sposób umacniamy się w
zaufaniu.

Naszym zwycięstwem jest poleganie
na Bogu i na naszych braciach.

Oto tajemnica wylania Ducha
   Świętego:
1.    stać się dziećmi i braćmi, którzy nie ulegają zniechęceniu,
2.    ponieważ nigdy nie są sami w walce.
3.    Diabeł nie lubi być zdradzany gdy dzielimy się trudnościami i pokusami w małej grupie, a w Fundacji Dwojga Serc nazywamy ją Domem Jezusa. Jak powiesz to choć jednemu zaufanemu bratu, to tak jakbyś zdradził diabła, on „zawyje z bólu” i wie, że będzie bliski jego koniec !!!!
4.    Bo dwóch ludzi miłujących się nie pokona !!!!

Ks. Jan Kruczyński